Czyli jak można pokierować swoją ścieżką zawodową.
Wiele pisze się o wypaleniu zawodowym. Czy to prawda? Moim subiektywnym zdaniem jak najbardziej. Czasem niestety trudno to dostrzec i zapobiegać. Są ludzie przez całe życie doskonalący swój warsztat pracy w danej specjalizacji i im odpowiada takie podejście. Czerpią satysfakcję prywatną i zawodową ze swojej pracy, która jest jednocześnie ich pasją.
U mnie natomiast po kilku latach w zawodzie testera wdrożeniowca zaczęło się wypalenie. Czym się objawiało? Przede wszystkim rutyną. Po pewnym czasie sam to widziałem w swoim podejściu do pracy. Chciałem robić coś innego, niż tylko sprawdzać nowe wersje oprogramowania, pliki wejściowe i wyjściowe, przeliczać faktury sprawdzając ich zgodność z założeniami, pisząc instrukcje, pracując z klientem podczas szkoleń i wdrożeń.
Zawsze lubiłem „dłubać” w bazach danych, w kodzie i dalsza ścieżka pojawiła się sama. Programowanie. Pierwszego języka wykorzystywanego w pracy nauczyłem się praktycznie sam. Oczywiście często pytałem o rady bardziej doświadczonych kolegów. Zaczęło się od przetwarzania danych, potem przyszedł czas na całe moduły, interfejsy.
I po kilku latach pojawiła się możliwość uczestniczenia w serii kursów dotyczących zarządzania. Zarządzania zespołem, projektami. Zaczęło mnie pasjonować budowanie dokumentacji, harmonogramów, ustalanie planów działań. Samo kodowanie nie wystarczało.
Obecnie staram się nie zajmować ciągle wyłącznie jednym zagadnieniem. Jako PM wiem, co każdy członek zespołu powinien robić. Jako Analityk – potrafię rozmawiać zarówno z biznesem, jak i z programistami. Jako Test Manager – znam problemy testerów i wiem jak ważna jest jakość oprogramowania przekazywanego do klienta.
Czy moja ścieżka jest dobra? Dla mnie tak. Czy może być wzorcowa? Tego nie wiem. Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Ale myślę, że warto zbierać doświadczenia by robić to co się lubi i jednocześnie być skutecznym w pracy zawodowej.
Pozdrawiam
Sławomir Tomczak
